Архив метки: თეატრი, კინო, მუსიკა

ამ ბოლო დროს სულ მივაგდე ეს ჩემი კატერინა. სულ უფრო და უფრო იშვიათად ვძვრები მის ტყავში და ეს ჩემი ობლად დარჩენილი Alter ego მოწყენილად ადევნებს შორიდან თვალს რუტინაში ჩაძირულ მეს.

ისევ შემომიტიეს ბუენდიებმა.  კაი ხანს გაგრძელდა და გადავწყვიტე განტვირთვა მომეწყო საკუთარი თავისთვის. რაკი არაფერი ისე არ მშველის, როგორც თეატრში წასვლა,  დავკარი ფეხი და ბოლო მოსწავლის შემდეგ დამუღრულივით და საოცრად არათეატრალურად გავქანდი.

«ქეთო და კოტეს» ახალმა ვარიანტმა იმდენი მითქმა-მოთქმა გამოიწვია, რომ როგორც კი წავიკითხე აფიშაზე, მაშინვე გავემართე. თქვენ წარმოიდგინეთ, ერთობ კრიტიკულად განწყობილიც. თავიდანვე გაგიმხელთ, რომ სულაც არ დამრჩა ცუდი აზრი, ის კი არა, ვერაფრით მესმის, რატომ ლანძღავდნენ მარჯვნივ და მარცხნივ.

დათბა. დღემ მოიმატა და მიხარია, რომ ჯომოლუნგმადან( ეს ჩემი საცხოვრებლის სინონიმია) სადმე წასვლა და მოსვლა აღარ მიწევს შუაღამისას. მეც მოვუხშირე კულტურულ ღონისძიებებზე სიარულს. დღეს ისევ თეატრალური საღამო მქონდა. თუმანიშვილში ეჟენ იონესკოს «მელოტ მომღერალ ქალს» აჩვენებდნენ.

როგორც იქნა მოვახერხე და თეატრში წავედი. მოვახერხე რა, მეგობარმა წამიყვანა, თორემ მე ალბათ კიდევ დიდხანს ვერ მოვაბამდი თავს. კიდევ ერთხელ განვიცადე ის არაჩვეულებრივი განცდა, რომ ზიხარ და ელოდები შუქის ჩაქრობას.